Anna Szafrańska- „Widmo grzechu”

„Widmo grzechu” jest debiutancką powieścią obyczajową idealnie pasującą do „new adult”.
Miałam okazję ją przeczytać dzięki akcji Book Tour na blogu Literacki Świat Cyrysi, za co bardzo dziękuję właścicielce bloga.

Witajcie w świecie Neli Augustniak!
Nela jest miłą i sympatyczną dziewczyną, do tego kochającą córką, świetną siostrą, wzorową uczennicą, gwiazdą kółka teatralnego oraz przewodniczącą szkolnego samorządu.


Zaczyna się wrzesień, a wraz z nim szkoła i w poukładane życie Neli zakrada się chaos.
Wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego do klas trzecich dochodzi nowy uczeń. Chłopak na pierwszy rzut oka jest jej stuprocentowym przeciwieństwem. Ona dobra i poukładana, On z łatką chuligana i bezczelnego dupka. Jednak tak jak to mówią przeciwieństwa się przyciągają, a ta para się w sobie zakochuje.


Niestety rodzina dziewczyny zabrania jej kontaktów z ukochanym.
Nela nic z tego nie rozumie. Do tego dowiaduje się o jakiejś tajemnicy tylko, że nikt nie chce jej wyjaśnić, o co tak naprawdę chodzi. Jej brat twierdzi, że im mniej wie tym dla niej lepiej.

Nela nie wie, komu tak naprawdę może zaufać. W jej głowie zaczyna pojawiać się mętlik i panuje totalny chaos. Jaką ona tak naprawdę odgrywa rolę w tej tajemnicy. To wie tylko jej i chłopaka rodzina.

Dziewczyna uświadamia sobie, że to, co na pozór jest czarne tak naprawdę okazuje się być zupełnie jasne i na odwrót.

To właśnie ze strony czarnego charakteru otrzymała pomoc i poczucie bezpieczeństwa.

Tak jak już wcześniej wspomniałam książkę miałam okazję przeczytać dzięki akcji Book Tour. Muszę przyznać, że jak czytałam opis książki to stwierdziłam MUSZĘ JĄ PRZECZYTAĆ i nie miałam innego wyjścia jak spełnić to postanowienie.

Książka spełniła moje oczekiwania i mnie pochłonęła na Maksa. 

Na samym początku nie mogłam się wdrążyć w tą powieść. Czytanie szło mi bardzo opornie i moją uwagę przyciągało wszystko inne niż literki, wyrazy i zdania znajdujące się w książce. Jednak z coraz większym upływem stron zatracałam się coraz bardziej w powieści. Końcowe rozdziały nie pozwalały na zaprzestanie czytania. 

Jak skończyłam przygodę z tą książką czułam się dziwnie. Miało to związek z tym, że nie mam pod ręką drugiej części. Zatraciłam się bez opamiętania, a tu bummm. Wiem, że jest kontynuacja, a ja nie mam do niej dostępu i przeraża mnie nagła świadomość czekania, aż będzie ona u mnie.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie i szubko jak się tylko wdrąży w rytm i akcję powieści. Wszystko ma tutaj swoją stałą akcję. Jedynie na końcu akcja książki trochę przyśpiesza i coraz bardziej wciąga czytelnika.

Jak już jestem na końcu powieści to mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że jest on dla mnie kac-bombą, która wybuchła wraz z przeczytaniem „ciąg dalszy nastąpi”. BUMMM kac-bomba wybuchła i moje wewnętrzne ja woła „Jeszcze, jeszcze, jeszcze, jeszcze, ja chcę więcej!!”.

Do tego bardzo przywiązałam się do bohaterów tej książki. Kraszewski i Augustniak bardzo mi się spodobali, jako para i się świetnie dopełniają. Mam tylko nadzieję, że ich związek nie skończy się jak „Orfeusz i Eurydyka”, czyli sztuka teatralna, w której grają głównych bohaterów. 

Trzymam za nich kciuki a w szczególności za Kraszewskiego i jego prawdziwe oblicze.

Tytuł: „Widmo grzechu”

Autor: Anna Szafrańska

Wydawnictwo: Lucky

Ilość stron: 336

Moja ocena: 8/10